In de vorige blog zagen we dat Tera volop actief blijft binnen het Zeeuws genootschap, binnen de Malacologische vereniging en in Domburg. Ze geniet van de tuin en houdt met iedereen contact. In 1977 komt er een flinke kink in de kabel als Tera een hersenbloeding krijgt. Ze is dan inmiddels 78 jaar. Ze is […]
De ouderdom komt met gebreken Meer lezen »
In de vorige blog vertelde ik mijn eigen jeugdherinneringen, onder andere aan de grote tuin en het theehuisje. De tuin, oftewel “Mevrouw z’n tuintje”, zoals Labruyere, de tuinbaas het noemde is Tera’s lust en haar leven op De Wael. In Amsterdam had ze altijd in een appartement gewoond en moest ze zich behelpen met een
Mevrouw z’n tuintje Meer lezen »
In de vorige blog lazen we hoe Pico en Tera zich settelen op de Wael in Domburg. Mijn eerste herinneringen aan het huis in Domburg stammen uit 1967, althans die datum staat in het gastenboek. Het grind op het voorplein. De statige deur en dan die hele grote hal. Met daarin een tafel die helemaal
Jeugdherinneringen Meer lezen »
In de vorige blog zagen we hoe Tera en Pico verhuizen naar de Wael en daar verder gaan met hun werk. Ze worden actief in het Zeeuws Genootschap der Wetenschappen en verzamelen vrienden om zich heen. In 1965 wordt bij het Zeeuws genootschap het plan opgevat om een Zeeuwse encyclopedie te gaan schrijven. Zowel Pico
In de vorige blog lazen we dat Tera met pensioen gaat en een eredoctoraat krijgt. De laatste worden van haar afscheidsspeech zijn : Ik trek nu een deur achter me dicht, maar gelijktijdig gaat er een nieuw venster open met uitzicht op wat een Franse dichter eens genoemd heeft: “Le charme de la retraite”. Met
Op 6 februari 1964 wordt Tera vijfenzestig en mag ze met pensioen. Dat doet ze pas aan het eind van dat jaar. Haar collega’s Stok en ook Coomans en haar baas, Engel proberen een eredoctoraat voor haar te krijgen. Eerst in Amsterdam zelf, maar het universiteitsbestuur heeft het beleid om elk jaar slechts één eredoctoraat
In de vorige blog zagen we Tera als gewaardeerde collega. In deze blog wordt die waardering omgezet in een officiële koninklijke onderscheiding. Op vrijdag 15 september 1961 is het feest. Tera is officieel 40 jaar in dienst van het museum. Ze is weliswaar al in 1920 begonnen maar toen nog als vervanger en student assistent.
In de vorige blog lazen we over Tera’s buitenlandse reizen. Op het museum is ze nu, na de oorlog, een gewaardeerde oudere collega. Internationaal erkend als wetenschapper en een expert als het gaat om het reilen en zeilen van het museum. Ze begeleidt studenten, publiceert artikelen en leidt mensen rond door de collectie. Albertine Ellis-Adam
Een gewaardeerde collega Meer lezen »
In de twee vorige blogs zagen we dat Tera en Pico na de oorlog de internationale contacten weer oppakken en verder uitbreiden. Tera correspondeerde met veel andere malacologen in binnen- en buitenland. Twee briefwisselingen springen er echt uit. Namelijk die met Hans Kuiper en die met Louis Butot. Met beiden zal ze 50 jaar of
In de vorige blog lazen we dat Tera de buitenlandse contacten weer aanhaalt. Zowel corresponderen als reizen is in de jaren vijftig een heel andere aangelegenheid dan nu. Er is geen e-mail en internationaal telefoneren is schreeuwend duur. In deze blog zal ik een buitenlandse reis die ze als echtpaar maken in 1949 uitwerken. Tera
