In april vorig jaar kwam de laatste blog online. Ik meldde dat ik in het archief van de Universiteit van Amsterdam de “Webertapes” had weten te lokaliseren.
Ik schreef :
De “Weber-tapes” liggen in het archief van de Universiteit van Amsterdam, het IWO. Via Erik Zevenhuizen, tijdelijk daar aangesteld om een deel van het archief van de Artis bibliotheek verder in kaart te brengen, kon ik een afspraak maken om de tapes te beluisteren. Een gigantische fabriekshal, of iets dat daar erg op lijkt. Grote archiefkasten, boordevol mappen, boeken, archiefdozen.
Helemaal achteraan een kleine tafel met twee stoelen en een kar met geluidsapparatuur uit de jaren 80. Daarop 3 bandrecordertapes en 5 kleine cassettebandjes (DAT). Op de bandjes zijn opnamen te horen van interviews met mensen die Weber hebben gekend. Een bandje met de zoon van de tuinman op Eerbeek.
Een bandje met iemand die bij Anna Weber was afgestudeerd en een bandje van twee uur met een interview met Pico en Tera. Daar aan dat tafeltje heb ik een uur ademloos geluisterd. Hun stemmen, hun onderlinge grapjes, een bezorgde Pico: “Pas op Tera, straks valt dat briefje uit het boek”. De klok op de achtergrond die half één slaat. Tera: “dan moet ik maar eens naar de keuken, anders hebben we geen lunch”. “Moet ik helpen Tera?” vraagt Pico behulpzaam. —–
Inmiddels heb ik een verzoek tot digitaliseren van de band ingediend. Daar is welwillend op gereageerd. Waarschijnlijk komt dit interview daarom binnenkort hier online beschikbaar. Dan zal ik ook verder ingaan op de inhoud van de tapes.
Dat digitaliseren heeft een tijd op zich laten wachten. Uiteindelijk kreeg ik de tapes digitaal toegestuurd in oktober vorig jaar. Daarna was het nog een klus om ze digitaal ook voor u toegankelijk te krijgen. Ook het dagelijks leven zat in de weg om deze blog voor u online te krijgen.
In het gastenboek van de Wael staat op 5 mei 1978: Heel hartelijk dank voor de gastvrije ontvangst en de enthousiaste gesprekken over Max Weber en Anna Weber-van Bosse. Ondertekend door Florence Pieters en Jaap de Visser. Florence was destijds conservator van de Artisbibliotheek. Jaap heeft het interview gebruikt voor zijn doctoraalscriptie over de ideeën van Max Weber. In het mailcontact dat ik met Florence had schreef ze: “Overigens herinner ik me ook heel goed dat “Tera” en “Pico” (zo noemden we ze niet hoor) pas goed loskwamen nadat Jaap de Visser de band (op hun dringende verzoek) had uitgezet! Hun dagelijkse bezigheden waren indertijd als volgt verdeeld, vertelden ze: de ochtend voor de tuin, de middag voor het huishouden, en de avond voor de wetenschap. Ik vond dat prachtig en dat heb ik daarom onthouden – ook al is het bijna 50 jaar geleden.”
Het interview met Tera en Pico duurt ruim twee uur. Het gaat over de familie Weber, de familie van Bosse, de Rolpensclub, Eerbeek, de Siboga expeditie. Tera en Pico hebben niet alleen een uitgebreide zoölogische kennis maar ook een grondige genealogische kennis van de familie Weber. Het interview gaf mij inzicht in namen die ik las in brieven en dagboeken, zoals mevrouw de Burlet, die een zus van Weber bleek te zijn.
Het interview heeft waarschijnlijk óf in de werkkamer van Tera óf in de keuken plaats gevonden . Op deze foto (van 10 jaar later) de werkkamer van Tera.
Tera vertelt mooie anekdotes: “Max en Anna Weber hebben op enig moment een aap in Amsterdam. De aap wil alleen gaan slapen als Weber hem toe heeft gedekt. Tera is met Weber op een vergadering op een avond in Amsterdam als Weber aankondigt even naar huis te moeten om de aap toe te dekken. Zijn vertrek zorgt voor consternatie bij de andere aanwezigen “Weber heeft toch geen kinderen?”
De tapes zijn de moeite waard om te beluisteren. Het archaïsch taalgebruik, de vriendelijkheid, het gerinkel van de kopjes, de grapjes. Hieronder twee links naar de tapes op Youtube, de eenvoudigste manier om ze toegankelijk te maken. Het interview eindigt abrupt en we kunnen alleen maar gissen naar wat ze daarna nog verteld hebben.
Heel erg leuk om de stemmen van Thera en Pico weer eens te horen, dat is al lang geleden