In de vorige blog zagen we dat Tera volop actief blijft binnen het Zeeuws genootschap, binnen de Malacologische vereniging en in Domburg. Ze geniet van de tuin en houdt met iedereen contact.
In 1977 komt er een flinke kink in de kabel als Tera een hersenbloeding krijgt. Ze is dan inmiddels 78 jaar. Ze is tijdelijk haar geheugen kwijt en ze kan niet meer lopen. Na enkele weken ziekenhuis komt ze thuis op De Wael, waar Pico haar persoonlijk verpleegt. Mevrouw Labruyere zorgt dat er ovenschoteltjes en ander eten komt en iedereen leeft mee en helpt. De kapper komt voortaan aan huis.
Tera leert gelukkig weer lopen en spreken en haar geheugen komt ook weer terug. Wel besluit ze het daarna rustiger aan te gaan doen. Aan Mia Gerhardt, die net in Domburg is komen wonen, vraagt ze het redacteurschap van Archief over te nemen. Ze stopt met publiceren. Dat is na zestig jaar een aderlating voor haar. Haar eerste publicatie was van oktober 1918 en ging over libellenvleugeltjes. Ze publiceerde het in het blad De Levende Natuur van Jac. P. Thijsse. In 1919 schreef ze het enige artikel dat ze ooit publiceerde over planten, namelijk de Euphorbia, ook in de Levende Natuur. In 1921 heeft ze haar keuze voor de weekdieren definitief gemaakt. Vanaf dat moment gaan al haar biologische publicaties over een of meer schelpen. Ze publiceert in het Nederlands, het Engels, het Duits en het Frans. In totaal schrijft ze in zestig jaar (1918-1977), meer dan tweehonderdveertig artikelen, boeken, boekbesprekingen, in memoriams en biografieën. Zelf zegt ze bij haar afscheid: Eens moet je er mee ophouden. Er komt nu een ander met nieuwe interesses. Dat is goed. Wel zal ik blijven meewerken. Ik vind het fout je kennis na je afscheid niet meer beschikbaar te stellen. Daarom heb ik alles wat ik wist, gepubliceerd, zodat men na mijn dood ook over mijn kennis kan beschikken. En dat gebeurt. Nog tot op de dag van vandaag wordt het werk van Tera van Benthem Jutting vaak geciteerd en geraadpleegd.
Hiernaast Tera in haar werkkamer op de Wael (ca. 1985). Op de achtergrond zie je het looprek dat ze sinds haar hersenbloeding vaak gebruikt.
In 1982 geeft ze aan ook te willen stoppen als conservator van de schelpencollectie van het Zeeuws genootschap. Dat wordt overgedragen aan Freddy van Nieulande. Hij herinnert zich: Het min of meer officiële gedeelte, het overdragen van het stamboek en bijbehorende kaartenbakken vond plaats in de fraaie villa “De Wael” in Domburg. Een enorm groot huis waar ik Tera en Pico aantrof in de woonkeuken waar een haard enorm zijn best stond te doen om de koude uit dit woongedeelte te verdrijven. Het was op dat moment de enige plaats des huizes die verwarmd werd. Met rode konen en een koude rug verliet ik na enkele uren, gepakt en gezakt met alle bescheiden over de Schelpencollectie van het Genootschap, weer dit majestueuze pand.
Op de foto Tera in diezelfde keuken in 1982.
Pico’s negentigste verjaardag wordt ook gevierd in 1982, in een bedankbrief schrijft Pico over Tera, het lopen gaat moeilijker ook al is ze wel de hele dag in de weer. Ze worden allebei erelid van het Zeeuws Genootschap.
Daarna wordt het stiller op De Wael, het aantal bezoekers neemt af, oude vrienden overlijden, maar ze worden zelf ook allebei oud en broos en willen of kunnen minder bezoekers ontvangen. Tera is opgelucht als het werk aan de Zeeuwse encyclopedie door Pico in 1984 wordt afgerond. Hiernaast Pico en Tera in 1985 in de tuin van de Wael, waarschijnlijk bij de viering van hun 40-jarige bruiloft.
Op 10 april 1987 wordt Pico’s vijfennegentigste verjaardag gevierd. Vele neven en nichten komen en tekenen het gastenboek, een paar goede vrienden komen ook, Mia Gerhardt, Dick Dumon Tak, Rinus de Bruijn. Hij krijgt bloemen van het college van B&W van Domburg. Daarna stopt het gastenboek. Tera schrijft met potlood in het gastenboek Pico ziekenhuis juli 1987. Het is voor Pico duidelijk dat hij gaat sterven. Als zijn oude assistent Dick Dumon Tak langskomt om afscheid te nemen zegt hij: Tera heeft er vrede mee! Tera schrijft met potlood in het gastenboek: Pico overleden 22 augustus 1987. Net 2 dagen voor hun 42ste huwelijksdag.
In de volgende blog lezen we een in memoriam voor Pico.