Meer contacten

In de twee vorige blogs zagen we dat Tera en Pico na de oorlog de internationale contacten weer oppakken en verder uitbreiden.

Tera correspondeerde met veel andere malacologen in binnen- en buitenland. Twee briefwisselingen springen er echt uit. Namelijk die met Hans Kuiper en die met Louis Butot. Met beiden zal ze 50 jaar of langer corresponderen.

Louis Butot (1918-2008) was een malacoloog. Als hij Tera voor de eerste maal schrijft is hij nog HBS-leerling. Later zal hij biologie studeren en zich net als Tera specialiseren in schelpen en slakken. Zij zal hem daarin adviseren en stimuleren. Vlak na de oorlog wordt hij naar Indië gestuurd als militair met de zogenoemde politionele acties. Hij schrijft haar vanuit Indië bij voorkeur over de biologische expedities die hij daar in zijn vrije tijd kan uitvoeren, maar soms komt de gruwel ertussen: Er zaten rebellen verstopt, terwijl men zei, dat het er veilig was, eén handgranaat loste het probleem op”. Hij schrijft altijd aan geachte mejuffrouw van Benthem Jutting, zij schrijft aan Waarde Butot. Na de oorlog leren ze elkaar iets beter kennen en wordt het beste Louis.

Hans Kuiper (1914-2011) was een amateur malacoloog en diplomaat. In zijn “herinneringen aan de Wael” schrijft hij zelf: Mijn contact met Tera dateert van 1933. Ik was toen achttien en koesterde al jarenlang een kleine verzameling tropische zeeschelpen, die mijn ouders mij beetje bij beetje uit Batavia toegestuurd hadden, gekocht op de vismarkt. Ik wilde de naam van al die soorten wel eens weten en zocht naar boeken over dat onderwerp. Dus schreef ik een brief aan de conservatrice van het Zoölogisch Museum te Amsterdam. Tera antwoordde prompt. Dat was het begin vaneen briefwisseling die, met enkele onderbrekingen, meer dan een halve eeuw zou duren. In de oorlog verliest hij zijn vrouw, door een complicatie bij de geboorte van hun eerste kind. Hij schrijft dat aan Tera, met de vraag of het Zoölogisch museum bereid is zijn collectie over te nemen. Tera schrijft aan Pico: Van Kuiper (vroeger De Bilt, thans Bilthoven) kreeg ik het aanbod om zijn collectie aan het museum af te staan onder een paar nader overeen te komen voorwaarden. Het zou een belangrijke aanwinst zijn: veel Centraal Europees materiaal en veel Nederlands, vooral Clausilia en Pisidum. De man verloor in juli zijn vrouw bij de geboorte van hun eerste baby. Zij moet hem wel enorm geïnspireerd hebben tot veel goed werk, want hij heeft in de 3 jaren van hun huwelijk veel gepresteerd (alles als liefhebberijwerk van een niet-bioloog) Nu is voor hem de aardigheid er een beetje af; bovendien is hij veel kleiner behuisd en kan de rommel niet bergen.

De collectie wordt inderdaad door het museum overgenomen. Kuiper blijft de rest van hun leven een goede vriend van Pico en Tera.

Naast schrijven wordt er door zowel Pico als Tera veel gereisd om in andere musea materiaal te bekijken. 

In het jaarverslag van 1954 staat: In de zoogdierenafdeling zette de heer van der Feen het onderzoek der fossiele Probosciden (olifanten) voort en onderzocht daarvoor onder meer ook het materiaal in verschillende Engelse musea.

Verderop in hetzelfde verslag staat: De conservatrice Mevrouw van der Feen-van Benthem Jutting ging voort met haar onderzoek van de Oost-Indische mollusken. Daartoe werden de musea te Basel, Zürich, Geneve, Stuttgart, Frankfurt a/M. en Londen bezocht. Voorts bewerkten onder haar leiding studenten schelpmateriaal uit West-Indië, de Middellandse Zee en de Franse kusten.

Zowel de bezoeken aan Zwitserland als de bezoeken aan Londen zullen ze zoveel mogelijk als echtpaar hebben gedaan. Hiernaast een foto van Tera in de Alpen, ca. 1955.

In februari 1958 krijgt ze een brief van één van haar Aziatische contacten; Professor. R. Purchon van de universiteit van Singapore. Hij schrijft: You may be interested to know that I am trying to organise a Scientific Congress in Singapore in december of this year in honour of the Darwin/ Wallace centenary. In view of your work on the mollusks of this region, I wonder whether you be interested in coming to Malaya to participate in the congress if it were possible to find funds for your transport? Dat is natuurlijk een absolute buitenkans. Ze is sinds 1932 niet meer terug geweest naar de Oost en ze wil deze kans dan ook met beide handen aangrijpen. De congresorganisatie laat via de Nederlandse consul weten dat haar deelname zeer op prijs gesteld wordt, deze laat het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen weten dat haar deelname noodzakelijk is. Het ministerie vraagt advies aan de Academie voor Wetenschappen, na overleg met de directeur van het Zoölogisch Museum, adviseert de Academie positief. Ook in de jaren vijftig was er bureaucratie in Nederland.

In juni 1958 schrijft ze aan Purchon dat de subsidie nog niet is toegekend maar dat ze uit betrouwbare bron heeft vernomen dat het goed komt. Ze geeft door welke lezingen ze zal geven en vraagt vervolgens enigszins bezorgd: My husband asks what sort of clothing he should want for these days? Are there any official receptions where smoking (dark or white suit?) is obligatory? What is the required dress during the congress sessions. For eventual excursions khaki shorts and white or khaki shirt are presumably sufficient? For ladies the clothing problem is not so serious. In case of official receptions a long dress is, no doubt, necessary. Dan is er natuurlijk nog het probleem van accommodatie, en ze vraag beleefd hoeveel ze daarvoor moet reserveren: I have no idea of the tariffs of such accommodation nowadays.

Als de subsidie wordt toegekend is alles in kannen en kruiken. Pico zal op eigen kosten met haar meereizen en overigens ook een lezing verzorgen. Hij is nog nooit buiten Europa geweest. De reis kost zevenendertighonderd gulden retour per persoon (omgerekend is dat bijna twaalfduizend euro en bijna vier maandsalarissen) en je doet er ruim zesendertig uur over, er zijn tussenstops in Rome, Caïro, Karachi en Bombay. Tegenwoordig doe je er ongeveer zestien uur over en kost het nog geen duizend euro retour. Ze houdt er twee lezingen, samen ontmoeten ze vele oude bekenden en ze zullen er de rest van hun leven smakelijk over vertellen.

In de volgende blog zien we hoe Tera haar assistenten stimuleert en zich bemoeit met de oprichting van een Europese malacologische vereniging.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.